تولید به روش دایکاست همانند سایر روش های تولیدی مزایا و معایب مشخصی دارد. درک این مزایا و معایب می تواند به ما کمک کند که بتوانیم تصمیم درستی در زمینه انتخاب روش تولید بگیریم. در زمینه دایکاست نیز وضعیت به همین صورت است. در پست های قبلی در مورد مزایای تولید به روش دایکاست نوشتیم. در این نوشته نیز به صورت تیتر وار به معایب استفاده از این روش تولیدی اشاره خواهیم کرد.
در روش دایکاست وزن قطعه تولیدی محدود است. در این روش به ندرت وزن قطعه از ۲۵ کیلوگرم بیشتر است و معمولاً کمتر از ۵ کیلوگرم است. تنها به دلیل مممکن است ساخت برخی از قطعات با دایکاست امکانپذیر نباشد.
همچنین نسبت به شکل قطعه و سیستم تغذیه قالب، مک دار بودن قطعه به دلیل وجود حباب هوا از مشکلات این روش تولیدی است.
تیراژ محصول نیز در انتخاب روش ساخت موثر است. در روش دایکاست امکانات تولید از قبیل قالب، ماشین، و لوزام جنبی نسبتاً گران است و در نتیجه فقط تولید انبوه آن، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است. بو طوریکه در تیراژهای پایین باید به دنبال روش های دیگر تولید باشید.
جنس محصول نیز در انتخاب روش ساخت مهم است. به غیر از موارد استثنایی فقط فلزاتی را می‌توان در دایکاست مورد استفاده قرار داد که نقطه ذوب آنها چیزی در حد آلیاژهای مس باشد.